Marcin Kydryński – radiowiec, wędrowiec, fotograf. Chwilami piosenkopisarz, producent płytowy, organizator koncertów i festiwali. Przez ponad 30 lat współtworzył wizerunek radiowej Trójki, a jego audycja „Siesta” została wybrana jedną z najpopularniejszych w historii stacji.

Od lipca 2020 roku prowadzi autorską audycję „Pora Siesty” w Radiu Nowy Świat w godzinach 15 – 17.

Od 1992 roku podróżuje po Afryce. Swoje reportaże publikował w „National Geographic”; pierwszy autor i fotograf, jakiemu centrala w Waszyngtonie wydała okładkowy materiał w lokalnej edycji. Od 2010 roku prowadzi ekspedycje fotograficzne i warsztaty, głównie w krajach afrykańskich.

Napisał dziesiątki piosenek dla Anny Marii Jopek i wspólnie z nią wyprodukował kilkanaście płyt, z których większość stała się Złota i Platynowa. Wśród nich także słynny album „Upojenie”, z 20-krotnym laureatem Grammy, Patem Metheny, wydany na całym świecie przez Nonesuch czy „Ulotne” z Branfordem Marsalisem. Laureat statuetki Fryderyka za produkcję muzyczną.

Uhonorowany medalem „Ordem de Merito” przez prezydenta Portugalii, za promocję muzyki tego kraju. Od 2011 roku prowadzi w Gdańsku Siesta Festival, a także serie koncertów SIESTA w drodze, które nawiązują do jego radiowych audycji. Coroczne płyty „Siesta” stają się regularnie bestsellerami, lądując na pierwszych miejscach Olisu.

Autor książek: „Upadek jest Formą Lotu: Metro Na Broadwayu” (1993), „Chwila Przed Zmierzchem” (1996) i uhonorowanej nagrodą im. Arkadego Fiedlera „Pod Słońce” (1999), „Biel. Notatki z Afryki” (2016). W 2013 roku National Geographic opublikował książkę-album „Lizbona. Muzyka Moich Ulic”, a w 2017 r. w Edipresse Książki – nowe i odświeżone wydanie tytułu „Dal”(2020) - efekt czteroletniej pracy nad zbiorem starych fotografii z afrykańskich kolonii.

W Łomiankach oprócz muzycznych i podróżniczych dygresji, porozmawiamy o najnowszej książce Marcina Kydryńskiego „MILAGRO. Dziennik Kubański”.

Kilka słów od autora:

,,Moment. Iskra. Olśnienie. Światło błyskawicy. Próba uchwycenia w obrazie i słowie chwili archetypicznego „pierwszego wejrzenia”, które prowadzi do miłości. Chciałem zatrzymać we wdzięcznej pamięci siłę zderzenia z urodą wyspy, jej mieszkańców, kultury, pejzażu. Dwadzieścia jeden dni, które nie powtórzą się nigdy. Tak patrzyłem wtedy na Kubę zakochanym wzrokiem, tak myślałem o niej, o sobie, o świecie. Cierpliwy czytelnik spojrzy na chwilę moimi oczami, zamieszka w mojej głowie. Być może nawet na moment wpół świadomie stanie się mną. Z tego doznania na szczęście otrząśnie się z ulgą niczym po gwałtownej ulewie. Decydując się po raz pierwszy na publikację obszernych fragmentów dziennika, który prowadzę z przerwami od 1979 roku, myślałem, jaki dziennik fotografa sam chciałbym przeczytać. Szczery – przede wszystkim. Oto on zatem. Dzielę się z Państwem historią intymną. Jest w niej oczarowanie i zwątpienie, tkliwość i żar; współczucie, zazdrość, wstyd, złość i namiętność. A także parę innych uczuć, które łączy to, że wszystkie ściśle człowiecze.”